مجری برنامه«تا نیایش»: آنتن مرده‌ تلویزیون را به گفت‌وگو‌های دینی اختصاص می‌دهند مجری‌های غیرمتخصص در برنامه‌های معارفی استفاده می‌شود که اشراف عام به موضوع برنامه دارند و در نتیجه شبهه‌ای را مطرح می‌کنند که حتی اگر کارشناس هم بتواند به آن پاسخ دهد، نتواند شبهه‌ای که در ذهن مخاطب خطور کرده است را برطرف کند.

مجری برنامه «تا نیایش» در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مساله که در برنامه‌های معارفی با ضعف شدیدی به لحاظ فرم و ساختار روبه‌رو هستیم‌، اظهار کرد: زمانی که به عنوان بیننده به رسانه نگاه می‌کنم، اگر برنامه‌ای شناخته شده باشد، تکلیفم مشخص است. در چنین شرایطی مخاطب نیازی ندارد که وارد فرم برنامه شود. اما زمانی که برنامه‌ای تازه وارد، کار می‌شود و مخاطبی ندارد، اگر برنامه‌ای از نظر ظاهر تاثیری روی من نگذارد آن را رد می‌کنم و وارد شبکه‌ای دیگری می‌شوم.

او تاکید کرد: زمانی که دکور یک برنامه شیک و جذاب باشد، با تامل بر این که برنامه چیست، تازه به صحبت‌های مجری و مباحث اصلی آن برنامه گوش می‌کنم.

وی در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود یکی از عوامل تاثیرگذار بر جذب مخاطب را اجرای مجری و نوع ادبیات او دانست و اظهار کرد: برای مجری که قرار است در بخش‌هایی از برنامه اظهار نظر کند، آگاهی به مسائل روز به شدت نیاز است تا به عنوان مثال در یک برنامه‌ی معارفی بتواند درباره‌ی شبهات روز درخصوص موضوعات دینی صحبت کند؛ این در حالی است که در برخی موارد از مجری‌های غیرمتخصص در برنامه‌های معارفی استفاده می‌شود که اشراف عام به موضوع برنامه دارند و در نتیجه شبهه‌ای را مطرح می‌کنند که حتی اگر کارشناس هم بتواند به آن پاسخ دهد، نتواند شبهه‌ای که در ذهن مخاطب خطور کرده است را برطرف کند.

وی با عقیده بر اینکه مجری برنامه معارفی باید آگاهی ویژه‌ای داشته باشد واطلاعات را تبدیل به زبان مخاطب کند، خاطرنشان کرد: اگر مخاطب احساس کرد مجری با نوع ادبیات خودش و جامعه‌اش صحبت می‌کند و نه آن ادبیاتی که در کتاب وجود دارد، توانسته است مطالب خود را به مخاطب به خوبی انتقال دهد. این مجری همچنین با بیان اینکه کارشناس خوب کارشناسی است که به خوبی با مردم در ارتباط است و درد دل مردم را متوجه می‌شود، خاطرنشان کرد: اگر این کارشناس نداند که جوانان ما امروز با چه مساله‌ای در دین روبرو هستند،‌ دنیایی متفاوت از مخاطبان دارد و نمی‌تواند مفاهیم را آن طور که مخاطب نیاز دارد انتقال دهد.

احسان پوراسد یکی دیگر از ضعف‌های برنامه‌های معارفی و گفت‌وگومحور را اختصاص آنتن‌های مرده‌ی تلویزیون به این قبیل برنامه‌ها دانست و خاطرنشان کرد: در بعضی از مواقع اگر با سلیقه‌ی مخاطب بتوانیم مفاهیم را انتقال دهیم قطعا مخاطبی که مساله برایش به وجود آمده است به آسانی می‌تواند آن را درک کند.

همچنین در مورد دکور برنامه که اگر جوان پسند و پیرو مد نباشد زمانی که آن را با برنامه‌های دیگر مقایسه می‌کند این تصور را خواهد داشت که برنامه‌ای که هنوز نتوانسته است در مورد دکورش کار خود را ارائه دهد چطور می‌تواند حرف نویی ارائه دهد. در نتیجه اگر ما از طرح‌های زیباتر و رنگ‌آمیزی جذاب‌تر در دکورهای برنامه‌های معارفی‌مان انتخاب کنیم، مناسب‌تر خواهد بود به ویژه اینکه اگر در بخش اجرا و کارشناسی هم ضعف‌هایی دیده شد این ضعف‌ها می‌تواند به واسطه‌ی سایر بخش‌ها از جمله دکور نادیده گرفته شود.

وی در بخش پایانی گفت‌وگوی خود درباره‌ی ویژگی‌های برنامه «تا نیایش» توضیح داد: متاسفانه ابتدا در حوزه‌ی دکور و فضای برنامه به شدت با ضعف روبه‌رو بودیم و این بهانه‌ای شد تا ما مباحث را به سمتی ببریم که قابل ملموس و شعاری نباشد که مردم نیز ارتباط بهتری با برنامه داشته باشند.