قرآن را بر اساس حق تفسیر کنیم :
آيتالله سبحاني: شرط ورود به بهشت پذيرفتن امامت حضرت علي (ع) است .
آیت الله سبحانی گفتند: يكي از بزرگان در تفسير آيه 20 سوره حشر از پيامبر (ص)
اصحاب بهشت را سؤال كرد كه پيامبر حديثي را فرمودند
كه از آن بر ميآيد شرط بهشت پذيرفتن امامت حضرت علي (ع) است.
آیت الله سبحانی گفتند:
يكي از بزرگان در تفسير آيه 20 سوره حشر از پيامبر (ص)
اصحاب بهشت را سؤال كرد كه پيامبر حديثي را فرمودند
كه از آن بر ميآيد شرط بهشت پذيرفتن امامت حضرت علي (ع) است.
به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ آيتالله جعفر سبحاني
امروز در جلسه تفسير سوره حشر در مدرسه علميه حجتيه
با اشاره به آيه 20 اين سوره گفتند:
اين آيه به روبهرو كردن دو طايفه ميپردازد
و ميگويد كه اين دو طايفه يكسان نيستند.
ایشان افزودند: طايفه اول اصحاب نار هستند كه اهل جهنم هستند
و طايفه دوم اصحاب جنت و يا همان اصحاب بهشت هستند
و اين دو با هم يكسان نيستند.
اين مفسر قرآن در ادامه خاطر نشان كردند:
آنهايي كه اهل بهشت هستند، اهل سعادت و خوشبختي بوده
و به خلاف آن اهل جهنم آينده بدي دارند و بدبخت هستند
و قرآن برخي از مسائل روشن را براي ما توضيح ميدهد
و مثل همين آيه كه همه ميدانند اهل بهشت و جهنم با هم يكي نيستند،
ولي قرآن تذكر ميدهد.
ایشان در ادامه گفتند: اين روش قرآن براي تنبه است
و قرآن براي اينكه ميخواهد افراد را بيدار كند از اين تمثيلها استفاده ميكند
و شأن قرآن اين نيست كه بگويد آنچه در جوي ميرود آب است
و مسائل واضح را بگويد، قرآن با اين مسائل روشن،
حقيقتي در باطن دارد كه آن را مطرح ميكند.
ایشان در ادامه خاطر نشان كردند:
اصحاب جنت، مؤمنين هستند كه پيام پيامبر و امام معصوم را لبيك گفتند
ولي اصحاب نار دشمنان اسلام و كفار هستند که يكي از بزرگان در مورد
اين آيه به پيامبر گفت «چه كساني اصحاب بهشت هستند؟»
و پيامبر هم دست حضرت علي(ع) كه كنارش بود بلند كرد و گفت
«علي از من است و من از علي
و هر كسي با علي دشمن باشد با من دشمن است
و هر كسي كه با من دشمني كند خشم خدا را متوجه خود كرده است».
آيت الله سبحاني ادامه دادند: از اين حديث پيامبر(ص) برميآيد
كه شرط اصحاب بهشت بودن پذيرفتن امامت حضرت علي(ع) است
و بايد واقعيت آيات را در زير آيات واضح پيدا كرد
و سپس حقايق اين آيات را درك كرد.
ایشان در ادامه اظهار داشتند:
مثل در قرآن غير از مثل در الفاظ توده مردم است،
توده مردم به حادثهاي كه رخ داده و دهن به دهن ميگردد مثل ميگويند،
ولي در قرآن مثل به اين معنا نيست.
وي اذعان داشت: مثل در قرآن به معناي توصيف است
و تعريف و توصيف در قرآن گاهي با استعاره، كنايه و يا مرسل است.
اين مفسر قرآن كريم در ادامه با اشاره به آيه 21 سوره حشر تصريح كردند:
قرآن در اين آيه ميفرمايد «اگر اين قرآن را بر كوهي نازل ميكرديم،
ميديدي در برابر آن خاشع ميشود و از خوف خدا ميشكافد
و اينها مثالهايي است كه براي مردم ميزنيم، شايد در آن بينديشند.»
ایشان خاطر نشان كردند: مفسرين در تفسير اين آيه دو بيان دارند،
نخستين بيان اين است كه اين قضيه شرطيه است
كه اگر كوه بينش و دانش انسان را داشت و وقتي قرآن به او نازل ميشد،
از ترس خدا سر خم ميكرد.
آيتالله سبحاني ادامه دادند:
گروه ديگر مفسرين ميگويند كه خداوند هر موجودي را كه آفريده
در حد خودش فهم و شعور داده است
و هر موجودي سهمي از دانش و بينش دارد و جبل هم سهمي دارد
و اگر قرآن به جبل نازل ميشد، هرگز مثل انسان نبود و سرخم ميكرد.
اين مرجع تقليد گفتند: علل طبيعي منافاتي با علل واقعي ندارد
و يك مثل ميتواند هم علل طبيعي و هم علل واقعي داشته باشد.
ايشان در ادامه تصريح كردند:
مرحوم خراساني ميفرمايد يك شب از خواب بيدار شدم،
ديدم همه مدرسه، درخت و سنگ و... با هم تسبيح خدا را ميگويند.
وقتي دنبال ريشهاش رفتم ديدم ريشه اين تسبيح گويي
حجره آخوند كاشي است و همه درختها و اشيا با او هماهنگ هستند.
آيتالله سبحاني در پایان با بیان اینکه مرحوم خراساني
اين را با استادش مطرح كرده و او به ايشان گفته بود كه گوش برزخي تو باز شده
و تو همه چيز را ميشنوي،
گفتند:ما مردم عوام و عادي فقط ظاهر را ميبينيم
ولي اهل باطن ميتوانند باطن اشيا را درك كنند.
برگرفته: از سایت مذهب نیوز
نظرات شما عزیزان: